بررسی ارتباط منبع کنترل و احساس تنهایی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار

این تحقیق با هدف بررسی رابطه و مقایسة احساس تنهایی و منبع کنترل دانشجویان پسر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. به این منظور 60 دانشجوی ورزشکار شرکت کننده در تمرین های تیم های ورزشی دانشگاه و 60 غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. احساس تنهایی توسط پرسشنامة احساس تنهایی ucla و منبع کنترل توسط پرسشنامة ipc لونسون اندازه گیری شد. برای بررسی رابطة متغیرها در دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسة متغیرها بین دو گروه از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. با بررسی روابط بین متغیرها, بین احساس تنهایی با منبع کنترل درونی و منبع کنترلی بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) در دو گروه و احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران ورزشکار رابطة معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران غیرورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده شد. از مقایسة متغیرها نتیجه گرفته شد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین منبع کنترل بیرونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد.باتوجه به وجود رابطة معنی دار بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در غیرورزشکاران, می توان گفت که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی با این بارو که کنترل کمی بر روی رویدادهای زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می کنند. تفاوت معنی دار بین احساس تنهایی در دو گروه اثر مفید روانی – اجتماعی فعالیت های ورزشی را تأیید می کند. همچنین وجود تفاوت معنی دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خودشان را بیشتر مسئول موفقیت ها و شکست های خود می دانند.